بررسی میزان بزرگنمایی عمودی رادیوگرافی پانورامیک در مقایسه با cbct به تفکیک محل آناتومیک

مقدمه: ایمپلنت در حال حاضر یکی از پیشرفته ترین درمان ها در جایگزینی دندان های از دست رفته است. رادیوگرافی پانورامیک به عنوان پیش نیاز قبل از درمان های ایمپلنت در نظر گرفته می شود. هدف از این مطالعه، بررسی بزرگنمایی عمودی تصاویر پانورامیک دیجیتال در نواحی مختلف آناتومیک فک است. روش بررسی: 30 بیمار از بین بیمارانی که جهت درمان ایمپلنت به مرکز رادیوگرافی سجاد مراجعه کرده و دارای دو تصویر پانورامیک و cbct با کیفیت مناسب بودند، انتخاب شدند. تصاویر پانورامیک توسط دستگاه prolin ex و تصاویر cbct توسط دستگاه planmeca و نرم افزار romexic2.9.2.rتهیه شد. نواحی خاصی از تصاویر پانورامیک که دارای ساختارهای آناتومیک مشخصی هستند در نظر گرفته شد. فاصله عمودی بین دو نقطه مشخص a و b در کلیشه پانورامیک اندازه گیری و با تصاویر cbct مقایسه شد و ضریب بزرگنمایی رادیوگرافی پانورامیک به دست آمد. اندازه گیری در چهار ناحیه شامل خلف فک بالا و پایین و قدام فکین انجام گرفت. نتایج: براساس نتایج آماری به دست آمده، میزان بزرگنمایی رادیو گرافی پانورامیک نسبت به cbct در ناحیه قدام 21 درصد و در ناحیه خلف 13 درصد به دست آمد که اختلاف آماری معنی داری را نشان داد(100/0>p). نسبت میانگین بزرگنمایی رادیوگرافی پانورامیک به cbct در ماگزیلا 18/1 و در مندیبل 16/1 محاسبه شده که از نظر آماری معنی دار بود(001/0>p). براساس نتایج آزمون آماری، رابطه متقابل بین قدام پایین- خلف با بالا- وجود داشت. نتیجه گیری: در صورت استفاده از تصاویر پانورامیک جهت قرار دادن ایمپلنت باید فاکتورهای درماگزیلا یا مندیبل بودن، و همچنین قدام یا خلف بودن لحاظ شود.